Op zoek naar Elisabeth

Ik maakte een tocht.

In de beslotenheid en het comfort van mijn auto.

Het wilde buiten nog niet echt kleuren, hoewel ik juist deze week gekozen heb om de kleurenpracht van de natuur in optima forma te kunnen beleven.

Ik maak een zwerftocht, voor het eerst in 2 jaar, na een periode waaraan ook, bewust of onbewust, menig kleur onttrokken werd. De vrije blik, het ongetemde kunnen, heel veel vanzelfsprekendheid moest worden heroverwogen langs momenten die in verdriet gedrenkt waren. Mijn doorsteek van het Sauerland, van noord naar zuid, brengt kleur en optimisme. Hier brandt de herfst in het mooiste kleurenpalet. Alsof de natuur iets goed te maken heeft. Goud tegen blauw, rood tegen groen en alles aan bruin en geel wat daar tussen ligt. Het warme najaarslicht wakkert het vuurtje nog eens extra aan en in dit schilderij zoek ik mijn weg naar Pension Margarethe in Biedenkopf, mijn uitvalsbasis voor een bezoek aan het middeleeuwse stadje Marburg dat ik morgen ga bezoeken. Ik ga op pelgrimstocht en zal op zoek gaan naar de schrijn van de heilige Elisabeth.

Wie was deze grafin Elisabeth von Thüringen, geboren in 1207 en.die reeds op 4-jarige leeftijd werd uitgehuwelijkt en in 1221 gelukkig trouwde met Lodewijk IV van Thüringen? En die haar korte leven -zij werd slechts 24 jaar oud- geheel toegewijd was aan de behoeftigen? 

In Marburg ga ik haar spoor volgen, van het landgravenslot op het hoogste punt van de stad tot haar laatste rustplaats in de gotische Elisabethkirche, die vrijwel ongeschonden de eeuwen heeft doorstaan. Elisabeth werd vrijwel gelijk naar haar dood heilig verklaard en verrichtte talloze wonderen. Ik zal mij slechts verwonderen over hoe broden voor de armen in rode en witte rozen konden veranderen en mee lijden met hoe jong geluk een einde kreeg door de pest. 

Marburg en het in het achterland gelegen Biedekopf, twee stadjes aan elkaar verbonden door de landgraven van Thüringen en de prachtige rivier de Lahn.

In Pension Margarethe, hoog boven het dal van de Lahn, beleef ik mijn LuscoFusco-moment:

het moment van de dag dat het licht het verliest van de duisternis en deze strijd de hemel kleurt. De heuvels aan de overkant van het dal liggen besprenkeld met lichtjes, ambient music klinkt uit mijn telefoon. Een perfecte match om deze reisdag mee af te sluiten.

Met dank aan de automonteur die mij geruststelde na een onwillig lampje in mijn dashboard en de overvriendelijke dame bij de chinees waarvan ik het aangeboden aperitiefje niet kon weigeren...