Broadchurch

Donderdag 17 oktober 2019, the missing day at Broadchurch
(tussengevoegd op dinsdag 29 december 2020)

Op die bewuste donderdag bezochten wij het kustplaatsje West Bay dat model stond als film locatie voor de onnavolgbare televisieserie Broadchurch. West Bay ligt tussen Lyme Regis in het westen en Weymouth in het oosten, maar op de dag dat wij er waren lag het voornamelijk in een winderige regen. Daar in Dorset zijn de kliffen voornamelijk bruin en lichtbruin van kleur en die van West Bay zijn onmiddellijk herkenbaar uit de tv-serie. Tegen de wind in, ons nauwelijks verstaanbaar makend door het lawaai van de aanrollende golven, liepen wij over de smalle strook strand naar het plaats delict onder aan de rotsen. Jagend grijs boven onze hoofden, schuimend wit aan onze voeten en bruine rots die onze blikken als een magneet naar zich toe trok. Op een spaarzaam moment trok de huilende wind een gat in de bewolking en daalde wat diffuus zonlicht neer op de schuimende branding om zich daarna weer onverbiddelijk in alle tinten grijs te wentelen.
Nauwelijks beschermd door onze paraplu’s, waarvan de baleinen de een na de ander de geest gaven, vielen wij druipend een uit Cornwall overgewaaide Cornish Pasty store binnen voor de lunch. Beslagen brillenglazen, gezellige drukte en de geuren van verschillende pasties die a la minute door bedrijvige dames de oven in werden geschoven. Met z’n allen op een klein plekje met de natte jassen op schoot deelden wij de diverse smaken en de goede atmosfeer. Weer buiten was de lucht opengetrokken, maar stond de wind nog flink door. Eén moment van onachtzaamheid kostte mij mijn paraplu (of wat er van restte) die als speelbal van de wind al tuimelend de binnenhaven werd ingeblazen. Wij rondden de haven en liepen het havenhoofd af tot het eind waar woeste golven zich tegen de zware stenen te pletter sloegen en periodiek de havenlichten door natte watersluiers aan het zicht onttrokken. Met de armen als vleugels gespreid tegen de wind stonden wij daar als menselijke vliegers voor het opstijgen, het zilte nat van onze lippen likkend. Vanaf die plek, enigszins uit de kust hadden wij een prachtig zicht op de oplichtende bruine kliffen van West Bay, nu vol in het warme namiddaglicht. En besloten bij thuiskomst de serie Broadchurch in zijn geheel opnieuw te gaan bekijken…
Ons bezoek aan West Bay eindigde in de plaatselijke speeltuin, waar ik zittend op het minst natte en groen uitgeslagen bankje de kleinkinderen gadesloeg in hun tomeloze energie in het klimmen en klauteren. Bewegelijke silhouetten tegen het middagblauw, waarin witte wolkjes zich onschuldig landinwaarts spoedden. Vanuit de auto zag ik een late zon over de horizon rollen, de wolkjes spoedig roze gerand achterlatend…