Epiloog
Door: Cees Sleven
Blijf op de hoogte en volg Cees
14 April 2017 | Duitsland, Bad Liebenstein
Vrijdag 14 april 2017
Was ik gisteren nog de enige gast in Villa Rossek, vanochtend is het een gezellige drukte in het ontbijthuisje in de tuin. Niet alleen zijn alle tafeltjes bezet, ze stralen ook Paasvreugde uit met verse voorjaarsbloemen en gekleurde eieren in de dopjes. Een keur aan zelfgemaakte jammetjes doet moeilijk kiezen, maar na vier dagen ontbijt is de sinaasappel/chili mijn favoriet. Mijn gastvrouw schenkt me koffie na koffie in en voorziet mij van wat laatste tips voor de terugreis, want vandaag laat ik deze heerlijke Jugendstil villa uit 1906 weer achter me. Langzaam zoom ik uit: Bad Liebenstein, het Thüringer Wald, deze smeltkroes van Duitse cultuur, historie en natuur. De blauwe hoogten ebben langzaam weg wanneer ik de autobahn weer opzoek. In mijn culturele bagage neem ik nieuwe vrienden met mij mee huiswaarts: De hertogen Anton Ulrich en Georg II von Sachsen-Meiningen met hun fraaie kunstverzamelingen, Johann Sebastian Bach die mij in Eisenach een muzikaal lesje heeft geleerd en natuurlijk Sylke & Uwe Rossek mijn voortreffelijke gastvrouw en –heer in Bad Liebenstein. O ja, en daar was nog die sprookjes- en sagendichter Ludwig Bechstein onder wiens toeziend portret ik deze reisverslagen geschreven heb, terwijl de vroege voorjaarszon langzaam wegkroop achter de nog kale takken en de bossen van het Thüringer Wald in diepe slaap gewiegd werden. Dan brak het moment aan dat de magie aan zet was en het schemerland tot leven kwam bij het schijnsel van de maan. Dan fluisterde het tussen de stenen op de heuveltop en ruiste het rondom de open plekken in het woud. Ik kreeg op die avonden bezoek in mijn nederig hart van hen die reeds lang niet meer onder ons zijn, zij die schreven over dat schemerland dat naar binnen gluurde door mijn venster. Ik liet mij omarmen door de schaduwen in mijn kamer en mij meevoeren op flarden van mist, langs de rivier, door het bos naar het land van weleer. En dan omspeelde een glimlach Ludwigs mond…
Was ik gisteren nog de enige gast in Villa Rossek, vanochtend is het een gezellige drukte in het ontbijthuisje in de tuin. Niet alleen zijn alle tafeltjes bezet, ze stralen ook Paasvreugde uit met verse voorjaarsbloemen en gekleurde eieren in de dopjes. Een keur aan zelfgemaakte jammetjes doet moeilijk kiezen, maar na vier dagen ontbijt is de sinaasappel/chili mijn favoriet. Mijn gastvrouw schenkt me koffie na koffie in en voorziet mij van wat laatste tips voor de terugreis, want vandaag laat ik deze heerlijke Jugendstil villa uit 1906 weer achter me. Langzaam zoom ik uit: Bad Liebenstein, het Thüringer Wald, deze smeltkroes van Duitse cultuur, historie en natuur. De blauwe hoogten ebben langzaam weg wanneer ik de autobahn weer opzoek. In mijn culturele bagage neem ik nieuwe vrienden met mij mee huiswaarts: De hertogen Anton Ulrich en Georg II von Sachsen-Meiningen met hun fraaie kunstverzamelingen, Johann Sebastian Bach die mij in Eisenach een muzikaal lesje heeft geleerd en natuurlijk Sylke & Uwe Rossek mijn voortreffelijke gastvrouw en –heer in Bad Liebenstein. O ja, en daar was nog die sprookjes- en sagendichter Ludwig Bechstein onder wiens toeziend portret ik deze reisverslagen geschreven heb, terwijl de vroege voorjaarszon langzaam wegkroop achter de nog kale takken en de bossen van het Thüringer Wald in diepe slaap gewiegd werden. Dan brak het moment aan dat de magie aan zet was en het schemerland tot leven kwam bij het schijnsel van de maan. Dan fluisterde het tussen de stenen op de heuveltop en ruiste het rondom de open plekken in het woud. Ik kreeg op die avonden bezoek in mijn nederig hart van hen die reeds lang niet meer onder ons zijn, zij die schreven over dat schemerland dat naar binnen gluurde door mijn venster. Ik liet mij omarmen door de schaduwen in mijn kamer en mij meevoeren op flarden van mist, langs de rivier, door het bos naar het land van weleer. En dan omspeelde een glimlach Ludwigs mond…
-
21 April 2017 - 10:17
Paul Lans:
Cees,
Helaas aan alles komt een eind. Ook aan deze reis die wij, via dit medium, met jou mochten maken. Bedankt dat je ons deelgenoot heb willen maken van je belevenissen, je zielsroerselen. Het was weer een genoegen met je op pad te mogen.
Groetjes,
Paulus -
21 April 2017 - 19:35
Marion:
wat een prachtig reisje en wat een mooie woorden en zinnen om ons te laten meegenieten.
ik vond het kleurrijk.
dank Cees -
23 April 2017 - 12:57
Job Cieraad:
Beste Cees! Hoe geweldig ik je teksten en verhalen ook vind; kritiek heb ik er ook op! Waar jij ook naar toe reist maakt niet zoveel uit, want de reisverslagen blijven boeiend, maar ze voelen na lezing altijd als tekort! Na weer zo'n meeslepend reisverslag van jou denk ik altijd wat laat hij niet omdat hij het niet interessant genoeg voor de lezer vindt... Ik weet inmiddels wat je volgende reisdoel is (ik onthul niets voor de andere lezers!) en ik weet nu al dat ook daar de verhalen weer voor het oprapen liggen mits je het juiste oog er voor hebt. Jij als meesterverteller weet dat als geen andere beter! Alvast een Goede Reis gewenst!/Users/jobcieraad/Desktop/IMG_6011.jpg
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
