Cuba is dichterbij dan je denkt...
Door: Cees Sleven
Blijf op de hoogte en volg Cees
05 Augustus 2021 | Nederland, Vijlen
Sint-Pancratius, St. Martinus, Sint-Vincentius, Peter Joseph Savelberg, eerbiedwaardig dienaar Gods, ik ben duidelijk in Limburg waar ik in Vijlen eindelijk na anderhalf jaar de scherpe randjes van de Coronacrisis probeer weg te slijpen. Een beetje cultureel zwerven in het uiterste zuiden van ons land met misschien een uitstapje naar de Voerstreek in Belgisch Limburg. Voorzichtig wat stapjes de grens over, voorzien van alle noodzakelijke inentingsbewijzen en goed bedoelde adviezen voor het nieuwe normaal. En toch heb ik het gevoel iets illegaals te gaan doen.
Mijn tripje begint in Heerlen waar ik in de schaduw van de Sint-Pancratiuskerk op het terras van 'de Kromme Toeter' van mijn cappuccino geniet. Het terras loopt langzaam vol. Voorzichtig geschuifel tussen de tafeltjes. Ook hier blijkt de anderhalve meter zeer rekbaar. Veel jeugd, aankomende studenten die spreken over een wereld uit een ver verleden en die ze dan moeiteloos projecteren op de toekomst. De Sint-Pancratius heeft er vrede mee, heeft in zijn lange geschiedenis ergere stormen doorstaan, getuige de vele zichtbare reparaties aan de buitenzijde van het gebouw. Het interieur laat zich lezen als een geschiedenisboek. De constructie, beelden en schilderijen vertellen immers elk hun verhaal. Het gebouw herbergt als het ware het collectieve geheugen van de 'Herlese' gemeenschap door de eeuwen heen.
Dan op weg naar mijn logeeradres, Hotel Restaurant 'Cuba Libre', een stukje Caribbean in het Limburgse heuvelland. Weerzien na 27 jaar met een oud-collega die daar nu de uitbater is. Bijpraten onder het genot van een kopje koffie. Over collectief geheugen gesproken...
Ik voel mij gelijk thuis op dit plekje aan het kruispunt tussen de terrassen die bevolkt worden door ouderen, passanten en wereldburgers. Vooral deze laatste categorie weet de weg te vinden naar 'Cuba Libre' in het hoogste bergdorpje van Nederland. Het zijn de contrasten die ook mij aanspreken: golvend heuvelland, maar ook palmen en flamingo's. Vakwerkhuizen die niet op de horizon staan, maar tegen de glooiingen aangeplakt liggen. Afbeeldingen van sigaren rokende vrouwen, lastdieren die manden met rijke oogst dragen en natuurlijk vette Amerikaanse sleeën in de meest bizarre pasteltinten sieren de wanden. Het getuigt van grote moed hier een Cubaans Hotel Restaurant te runnen, maar het gezegd: het lukt wonderwel en zelfs de alom aanwezige Che Guevara ziet dat het goed is...
Langzaam schuift de zon achter de glooiende Limburgse heuvels. Een zon, maar ook het ambacht en de liefde die ik proef in mijn glas rode wijn van wijndomein St. Martinus. Fonkelend rood dat mijn Caribbean stoofpot begeleidt en dat de schemer kleurt die nu snel over het landschap valt. Ik trek de gordijnen dicht en vertrouw dit bericht toe aan het internet.
Letters, woorden, zinnen kruipen onder mijn toetsen vandaan, en verdwijnen in cyberspace.
Ik laat los, ik begin morgen weer met een schone lei. Hopelijk met een zon die weer tevoorschijn klimt van achter heuvels en palmbomen...
Mijn tripje begint in Heerlen waar ik in de schaduw van de Sint-Pancratiuskerk op het terras van 'de Kromme Toeter' van mijn cappuccino geniet. Het terras loopt langzaam vol. Voorzichtig geschuifel tussen de tafeltjes. Ook hier blijkt de anderhalve meter zeer rekbaar. Veel jeugd, aankomende studenten die spreken over een wereld uit een ver verleden en die ze dan moeiteloos projecteren op de toekomst. De Sint-Pancratius heeft er vrede mee, heeft in zijn lange geschiedenis ergere stormen doorstaan, getuige de vele zichtbare reparaties aan de buitenzijde van het gebouw. Het interieur laat zich lezen als een geschiedenisboek. De constructie, beelden en schilderijen vertellen immers elk hun verhaal. Het gebouw herbergt als het ware het collectieve geheugen van de 'Herlese' gemeenschap door de eeuwen heen.
Dan op weg naar mijn logeeradres, Hotel Restaurant 'Cuba Libre', een stukje Caribbean in het Limburgse heuvelland. Weerzien na 27 jaar met een oud-collega die daar nu de uitbater is. Bijpraten onder het genot van een kopje koffie. Over collectief geheugen gesproken...
Ik voel mij gelijk thuis op dit plekje aan het kruispunt tussen de terrassen die bevolkt worden door ouderen, passanten en wereldburgers. Vooral deze laatste categorie weet de weg te vinden naar 'Cuba Libre' in het hoogste bergdorpje van Nederland. Het zijn de contrasten die ook mij aanspreken: golvend heuvelland, maar ook palmen en flamingo's. Vakwerkhuizen die niet op de horizon staan, maar tegen de glooiingen aangeplakt liggen. Afbeeldingen van sigaren rokende vrouwen, lastdieren die manden met rijke oogst dragen en natuurlijk vette Amerikaanse sleeën in de meest bizarre pasteltinten sieren de wanden. Het getuigt van grote moed hier een Cubaans Hotel Restaurant te runnen, maar het gezegd: het lukt wonderwel en zelfs de alom aanwezige Che Guevara ziet dat het goed is...
Langzaam schuift de zon achter de glooiende Limburgse heuvels. Een zon, maar ook het ambacht en de liefde die ik proef in mijn glas rode wijn van wijndomein St. Martinus. Fonkelend rood dat mijn Caribbean stoofpot begeleidt en dat de schemer kleurt die nu snel over het landschap valt. Ik trek de gordijnen dicht en vertrouw dit bericht toe aan het internet.
Letters, woorden, zinnen kruipen onder mijn toetsen vandaan, en verdwijnen in cyberspace.
Ik laat los, ik begin morgen weer met een schone lei. Hopelijk met een zon die weer tevoorschijn klimt van achter heuvels en palmbomen...
-
06 Augustus 2021 - 05:48
Paul Lans:
Wauw, dit heb jij, maar ook wij veel te lang moeten missen. Je bent het nog zeker niet verleerd. Alsof ik naast je loop en meekijk door jouw ogen. Ik kijk nu al uit naar ‘onze’ volgende ervaring. -
06 Augustus 2021 - 08:10
Peter Van Den Hout:
Wat mooi dat je weer op stap bent en wat aardig om te lezen dat je onderdak gevonden hebt bij onze wederzijdse oud-collega Victor. Doe hem vooral de hartelijke groeten. Als het een beetje meezit, arriveer ik later dit jaar ook nog even tussen de Che Guevara's... -
06 Augustus 2021 - 08:26
Petra Lans:
Wow hier schieten woorden te kort! Wat mooi beschreven en wat fijn dat je weer op pad kan en wij weer mee mogen op jou reisje.Hoewel het misschien dubbel voelt in deze tijd , maar hier zullen we het voorlopig mee moeten doen naar onze nieuwe tijd. En hoe leuk is het om na 27 jaar jou oude collega weer te ontmoeten. Geniet van deze mooie trip genieten wij lekker mee. Liefs Petra -
06 Augustus 2021 - 09:09
Liny Van Wijk:
Het was weer een prachtig verhaal, heel beeldend verteld. Ik kijk uit naar de volgende aflevering. -
07 Augustus 2021 - 08:00
Ria Lagerman:
Wat een mooi plekje heb je dit keer uitgezocht Cees, doe ze vooral de groeten van mij... Ik heb weer genoten van je eerste verslag van de dag.........tot morgen -
07 Augustus 2021 - 08:44
Karin:
Heel veel plezier in het mooie zuiden en doe Victor de groeten!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
