Nennig / Borg, donderdag 31 oktober

Vanochtend aan de ontbijttafel heb ik ‘Tekstkoningin’ Charlene Wolf uit Hamburg / Thüringen

ontmoet. Er was voor slechts 2 personen gedekt op de enige tafel in de ontbijtkamer, dus aan een gesprek met mijn tafelgenote was geen ontkomen aan. Een prontere dame, de middelbare leeftijd reeds gepasseerd, die allerminst verlegen zat om een praatje. Zij bleek hier met hetzelfde oogmerk te logeren als ik, namelijk het schrijven van een blog en deze te illustreren met eigengemaakte foto’s. Tijdens het tikken van ons perfect gekookte eitje, stemden wij onze frequenties op elkaar af en wisselden ervaringen uit. Charlene praatte honderduit terwijl ik struikelend over naamvallen probeerde te volgen. In haar enthousiasme een gelijkgestemde te hebben ontmoet, reikte zij mij een flyer met haar foto aan, die ook haar titel ‘Tekstkoningin’ verklaart: haar verdiensten voor stad en vaderland zijn erkent door hare Majesteit Queen Elisabeth II…(?) Daar staat zij op de foto: met een sjerp om en veel te koud gekleed, ergens op een hoog punt in Thüringen, met nog plekken sneeuw op het gras. Vandaag gaat zij terug, een reis van bijna 8 uur voor de boeg. Ik draag haar koffer vol verhalen voor haar de trap af, zo te voelen nogal zware kost…

Ik ben op weg naar Nennig, waar ik mij zal vergapen aan een Romeins vloermozaïek van 161 m2 dat behoort tot één van de belangrijkste scheppingen van Romeinse mozaïekkunst in de landen ten noorden van de Alpen. Nennig ligt in het Saarland, dat vandaag onder een grauwsluier ligt. De boomtoppen houden nevelflarden gevangen om hun beginnende naaktheid te verbergen en de vers geploegde aarde tekent zich maar met moeite af tegen het koper van de afgesneden maïs. Alles grijs. Het groen heeft allang zijn biezen gepakt en toch zijn dit de intiemste momenten van de herfst.

Ik bekijk het mozaïek van de ontvangstzaal van de voormalige Romeinse villa van boven, vanaf de galerij. Het geeft het amfitheater weer en de spelen die er werden gehouden. Het Romeinse plebs werd namelijk zoet gehouden met brood en spelen die soms dagenlang aan de gang waren, met als hoogtepunt de gevechten op leven en dood tussen de gladiatoren onderling. Een van de 8 medaillons toont deze gladiatoren die verwikkeld zijn in een bloedig gevecht van man tegen man. Drietand en dolk tegenover helm en schild. Beiden worden bijgestaan door de scheidsrechter. Het toneel van de meest bloedige en wrede taferelen in de arena, neergelegd in duizenden mozaïeksteentjes.

Hoe het leven 2000 jaar was op een Romeins landgoed ervaar ik in de Romeinse Villa Borg, een nauwkeurige reconstructie bovenop de opgegraven fundamenten van een Romeinse villa. Het poortgebouw, de woon- en werkvertrekken, de keuken, het badhuis, de tuinen, alles is typisch Duits, dus gründlich neergezet. Het herenhuis is opgezet als museum waar veel te zien en te lezen is. Gezien de faciliteiten zal het hier ’s zomers overvol zijn, nu klinken alleen mijn voetstappen over de stenen vloeren. De taverne is nog open, zodat ik gelukkig iets warms kan bestellen, want dat ontbeert de omgeving van mijn logeeradres, een restaurant. Ik bestel ‘Mercurs Flug’ en concludeer dat die Romeinen het er best wel van namen: stukjes kip, verse champignons, uien en ananas en veel, heel veel sla. Vanavond kan ik wel weer een beetje van de Lidl leven…

O ja, Ockfen heeft inderdaad een station, met een kaartjesautomaat. Die heb ik geprobeerd: € 6,35 enkele reis naar Trier. De trein van 10.38 uur morgenochtend, vertrekkend van spoor 1…

Ik zou het kunnen doen, maar toeren door het Saarland, in de beslotenheid van mijn auto is ook aantrekkelijk. Ik heb nog één dag, ik laat morgen het weer beslissen…