Bericht uit Beringen
Blijf op de hoogte en volg Cees
21 Oktober 2024 | Duitsland, Berlijn
Dag 4, maandag 21 oktober 2025
Bericht uit Beringen
De wielen van de schachtbokdraaien niet meer.
En als in het ijle de protestkreten stoppen
verdwaalt beneden het licht in eindeloze gangen
waar donker akelig duister wordt voor altijd
terwijl stilte en kilte het levende ratelen van machines vervangt.
De kompels worden zwarte schaduwen dwalend in leegte
van zwetend en stof happend zwoegen dat niet meer hoeft.
Het is voorbij wat zij vergeefs hoopten dat nooit zou komen.
Waarom dit lot hen treft zal hen nooit duidelijk worden.
Nu wordt hun lege leven nog donkerder dan hun verloren werk
dat nooit zo zwaar was als het onbekende juk
dat hun vermoeide schouders vanaf nu moeten dragen.
Zij zullen niet meer afdalen naar dat wat er altijd was.
Alleen herinneringen, uit steen gehouwen in hart en ziel, blijven.
Zij zijn mijnwerkers en zullen dit altijd zijn
ook al draaien de wielen in de schachtbok nooit meer.
wvdh
We stappen terug in de tijd waar duizenden mijnwerkers meer dan 800 meter diep afdaalden in de ondergrond van Beringen. We hangen aan de lippen van ex-mijnwerker Flor die ons in het Mijnmuseum deelgenoot maakt van zijn carrière en belevenissen ondergronds. We bevinden ons op de grootste industriële erfgoedsite van Vlaanderen en het is de combinatie van de indrukwekkende schachtbokken, het vele erfgoed aan gebouwen op het terrein en het besef van een hele wereld ondergronds dat een diepe indruk maakt. We komen veel te weten over het ontstaan en delven van steenkool, het werken boven en onder de grond, het sociale leven van de mijnwerkers en de woelige stakingsperiode die niet kon voorkomen dat mijn op 28 oktober 1989 moest sluiten. Het delven werd te duur, de arbeidsomstandigheden niet meer te accepteren. Sleutelfuncties als paswerker, rover, inboeter, schietmeester, nabreker en redder kwamen te vervallen. De mijnwerkers werden uitgekocht… Langzaam maar zeker krijgt het complex een nieuwe toeristische bestemming, waarbij deze ondergrondse helden tot in lengte van dagen geëerd zullen worden.
Het weer vandaag is druipend nat, de herfst inmiddels al een maand op streek. Weldra breekt november aan…
November
In de ongesnoeide takken hangt nog voorbije zomer
die nog lang beste maatjes met de herfst was.
Maar nu eist het najaar zijn eigen plek op
en laat de wind over het land razen
en de takken eerbiedig voor zich buigen.
Voor de bladeren is er geen houden meer aan.
Nauwelijks tijd om te kleuren worden zij in een oneindige dans
op grote hopen geblazen.
rusteloos, zonder doel…
-
22 Oktober 2024 - 06:49
Paul Lans:
Cees, Je weet dat ik een groot fan ben van je schrijverij, die op zijn beurt weer een bron van inspiratie vormt voor mijn eigen schrijvelaarij. Maar het gedicht waar je mee start is toch echt wel een pareltje. Ook weer een prachtig sfeerbeeld, waar jij ook een meester in bent. Nu maar hopen dat jullie reis nog niet te einde is en we nog even met je mee mogen, al is het naar de krochten van deze aarde.
Groetjes,
Paul
-
22 Oktober 2024 - 07:56
Petra Lans:
Wat een mooi begin v je verhaal. Vooral indrukwekkend.
Wat hebben die mijnwerkers altijd hard en zwaar werk gedaan.
Een vattende verhaal met een heel mooi einde de Herfst. Ik vind dit een heel mooi jaargetijde.
Geniet nog lekker ,ik geniet helemaal mee v jullie ondernemingen.
Wat zal morgen jullie weer brengen[e-1f970]
-
22 Oktober 2024 - 08:33
Greet:
. Je bent een kei in sfeer beelden.Ga zo door dan valt er voor ons nog veel te genieten.Benieuwd morgen weer naar het volgend verhaal
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
