Het Blauwe Oog
Blijf op de hoogte en volg Cees
23 Mei 2024 | Duitsland, Unterlüß
Het blauwe oog
Unterlüß, donderdag 23 mei 2024
De dag begint wolkeloos boven de Lünenburger Heide. Het zonlicht brengt alle reliëf weer terug in de tuin. Nieuwe bloeiers melden zich die de oude, door de regen verlepte komen vervangen. Ik besluit een ochtendwandeling te maken door het Kurpark van Bad Bevensen, een prachtig aangelegd park te midden van een waar gezondheidsdorp. Alles draait hier om het welzijn van lichaam en geest, gezien de aanwezigheid van de vele klinieken, praktijken, apotheken en winkels waar gezondheid te koop is. Opvallend ook veel ouderen die schuifelend achter hun rollator de paden en trottoirs bevolken. Ik zie mijzelf in de etalageruit van een winkel met hulpartikelen en verdomd, ik begin een beetje voorover te lopen! Met een denkbeeldige stok achter mijn rug loop ik tot aan de Schiller Eik bij het station, waar ik, zittend op een bankje in de zon, vanuit beide richtingen een trein laat passeren, gewoon omdat dat leuk is. En dus heeft Schiller gelijk wanneer hij stelt dat we, om onze emoties te overstijgen, pure en rustgevende schoonheid nodig hebben. Niet alleen in theorie, maar gewoon in ons dagelijks leven. En deze ochtend is er zo een wanneer ik op weg ben naar de Südheide ter voorbereiding van mijn bezoek aan het Albert-König-Museum in Unterlüß. Albert König, de schilder van het heidelandschap. De weg ernaar toe baadt in het zonlicht, boslanen openen en sluiten zich voor en achter mij, ik knipper met de ogen tegen het gefilterde licht. Klaprozen en margrieten buigen voor mij in het voorbijgaan. Het is duidelijk: ik heb Friedrich Schiller op de achterbank…
Vlak voor Unterlüß draai ik midden in het bos een parkeerplaats op, vertrekpunt voor een korte wandeling op de Südheide. Ik ben helemaal alleen onder een hemel met vriendelijke plukwolken.
Bij het “Blaue Auge vom Schillohsberg” kun je terugkijken in de wordingsgeschiedenis van de Lünenburger Heide, van de ijstijd tot heden. Daar, op het hoogste punt van de Schillohsberg, is het uitzicht prachtig. In de wetenschap dat, wanneer je eenmaal door het blauwe oog gekeken hebt, je altijd weer zult terugkeren naar de heide, beleef ik daar in alle eenzaamheid een waar geluksmoment. Zittend op een bankje haal ik via mijn Spotify Frank Sinatra op…
Sometimes I think that I’m on the right track,
but I keep coming back to the same place,
the same place where I sought it.
Sometimes you’ll think there’s a smile on my face,
but it can’t take the place of a free-heart,
a me-heart that I’ve read of.
When the sunshine will fly through a warm sky,
a warm sky where I’ll wander…
Met mijn hakken wrik een keitje los, een stukje ijstijd dat mij naar huis zal vergezellen.
In het Albert-König-Museum sta ik in het voormalig atelier van de bomenschilder Albert König (1881 – 1944) en dat is bijzonder omdat niemand, werkelijk niemand deze ruimte mocht betreden tijdens zijn afwezigheid. Hij was de belangrijkste schilder op de Südheide en leefde sinds zijn verhuizing naar Unterlüß een teruggetrokken leven, met de natuur als belangrijkste thema voor zijn schilderijen.
Ik bekijk grote landschappen met alleenstaande bomen, bomen in groepen en mythische boomportretten. Hoewel expressionistisch in het gebruik van kleuren, zijn er ook invloeden van het impressionisme en pointillisme. Een mooi, klein museum waar ik van een vriendelijk dame voor slecht € 2,63 naar binnen mocht, mijn hele kapitaal aan kleingeld, want er kon niet gepind worden.
Morgen weer naar huis, met een tas vol ervaringen. Met tegenzin verlaat ik deze plek waar nu de avond langzaam omhoog kruipt naar een maanloze nacht. Ik zal mijn meegenomen keitje koesteren en nogmaals in de gedachten de koptelefoon opzetten in het museum en aandachtig de knop indrukken…
Auf der Heide (Rainer Maria Rilke, 1875 - 1926)
Wo der Saum der Hügelketten
Fern den müden Himmel hält,
dort zerfließt in violetten
Farbentönen schon die Welt.
Bäume heben scharf umrissen
sich hervor am Bergesrand,
rings im fahlen, ungewissen
Lichte träumt das Heideland.
Träumt und drüber weiter fächelt
leicht ein lauer Abendwind,
aber, ach, den Nachtgruß lächelt
ihm kein duftig Blumenkind.
Halb verdorrte Sträucher ragen
aus dem Boden kahl und leer,
und er wiegt mit leisem Klagen
dürre Disteln hin und her.
-
23 Mei 2024 - 21:12
Els:
Cees, ik ken maar weinig mensen, die zo beeldend met zoveel souplesse schrijven. Je neemt ons werkelijk helemaal mee, met alle verbeelding en alle zintuigen. Dankjewel!
-
23 Mei 2024 - 22:08
Paul Lans:
Cees, zelfs hier, onderuitgezakt op de bank loop ik toch met je mee, neurie ik zachtjes een liedje van ene Frank S. en geniet van het uitzicht. Wat een goed geschreven verhaal al niet kan bewerkstelligen. Jammer dat het alweer bijna afgelopen is.
-
23 Mei 2024 - 22:08
Petra Lans:
Wow Cees wat mooi geschreven.
En inderdaad zo beeldend je word helemaal mee gezogen.
Jammer dat je reis er al weer op zit.
Goede terug reis en kijk uit naar je volgende trip.
liefs
-
24 Mei 2024 - 08:11
Greet :
Dankjewel voor dit wederom mooi en beeldend verhaal. We hebben genoten van jou reis.
Veilige reis terug.
-
24 Mei 2024 - 09:38
Marjo :
ahhh Cees blijf nog even, het is voor mij ook een klein beetje vakantie als ik met jou meeloop.
-
25 Mei 2024 - 17:28
Len:
Heerlijk . Wat moet jij weer genoten hebben om het zo mooi weer te geven.
-
26 Mei 2024 - 10:30
Viktor Terpstra:
Mooi, mooi Cees! De natuur als rustgever. Dat is het hele idee achter zur Kur gehen. Mijn Duitse oom ging een keer per jaar zur Kur. Soms drie weken lang, betaalt door de ziektekostenverzekering, in de natuur, badend in ziltige baden, hetzelfde water - in gezuiverde versie - drinkend en vooral niets doen. Mindfulness voordat het nog niet bedacht was. Daar zijn die Duitsers wel goed in....ik weet alleen niet of de verzekering tegenwoordig nog alles vergoedt. Fijn geschreven, muziek goed gekozen.....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley