Weerzien met de Madonna

Donderdag, 8 juni 2023.

Weerzien met de Madonna

Op zoek naar rust en ruimte en de klaarheid van lucht die de longen vult, ben ik neergestreken in het Sauerland, waar de avondzon lange schaduwen trekt en waar ik kan turen naar de horizon waarop blauw tuimelt over blauw. Ik ga een paar dagen zwerven en natuur en cultuur ervaren als vitaminen voor de geest. Mijn hotel is geboekt en het weer blijft bestendig, het was een kwestie van gewoon gaan.

Op de heenreis bouw ik langzaam af: van de dagelijkse actualiteiten van het Radio 1 journaal, via het klassiek van Radio 4 naar, als deze beide zenders in de ruis zijn verdwenen, het Duitse Klassik Radio. Met Bach en Telemann op de achterbank bereik ik, eerder dan gedacht, het met historie beladen Soest, dat uitgesproken wordt als ‘Zoost’. Op deze donderdagmorgen tref ik het centrum van het stadje aan in zondagse rust. Het is vandaag Sacramentsdag dat gevierd gaat worden met een grootse processie, getuige het uitbundig beieren van de kerkklokken die hun klanken uitnodigend door de smalle straatjes en over de vele pleintjes laten rollen. Wat een welkom en nog gratis parkeren ook vandaag! Nog een meevaller: het Museum Wilhelm Morgner dat ik wil bezoeken is deze dag al om 11.00 uur geopend en ik ben vooralsnog de enige bezoeker. De in 1891 in Soest geboren Morgner was een uiterst talentvolle wegbereider van het Duits expressionisme, maar voor hij tot volle wasdom kon komen stierf hij in 1917 in de Vlaamse loopgraven. De abstracte beeldtaal, het gebruik van kleur en de non-figuratieve benadering van de onderwerpen spreken mij aan en als ik na een uur weer buiten sta repeteren de lijnen, vlakken en balken zich moeiteloos in de vele vakwerkhuizen in het oude centrum. Allemaal composities in zwart- of bruinwit. Dan openen zich de straatjes naar het plein met de Petrikirche en de St. Patrokli-Dom. In de laatste heb ik een weerzien met de Madonna op de maansikkel. Ik was hier eerder, maar toen op een drukke marktdag. Het Kind op haar arm schenkt mij een blik van herkenning, bezegeld met die glimlach uit duizenden. Op deze, volgens Maarten Luther, meest afkeuringswaardige feestdag van de R.K. Kerk…

Na Soest trek ik het Sauerland binnen en strand ik op ca. 300 meter voor mijn hotel in Cobbenrode op een brandweerwagen die dwars over de weg staat: schuttersfeest, iets met een koning en een keizer, een vaandel en blaasmuziek. De doorgaande weg wordt daarvoor tijdelijk vrijgehouden. Dit niet tot ieders genoegen. Veel misbaar en opgestoken handen naar de dienstdoende brandweerman die uiterlijk onbewogen iedereen resoluut de weg verspert.

Mijn hotelkamer heeft uitzicht op de heuvels aan de overkant van het dal. Veel gekapte bomen, kale percelen en bruine sparren. Ook hier heeft een schadelijke boomkever toegeslagen. Mijn balkon biedt uitzicht op de dinerzaal die na 6 uur langzaam vol stroomt. Een vriendinnenclub, oudere stellen, een opa met zijn kleinkinderen. Zij van een jong stel kijkt enigszins meewarig naar het kleine grut. Er ligt iets van verlangen in haar blik. Ze zit gevangen in haar eigen gedachtewereld. Hij: praat langs haar heen, zij: kijkt langs hem heen naar de kinderen. Daartussen zal ongetwijfeld een verhaal liggen dat tijdelijk wordt weggespoeld met champagne…

De hoogste sparren vangen nog het laatste licht, met daarboven nog flauw oplichtende donderkoppen. Met het zakken van de temperatuur zullen die spoedig wegsterven en ruimte geven aan een nieuwe dag om mijn uitzicht in het volle ochtendlicht te zetten.

Morgen is het vogelschieten in het bos aan de overkant. Daarboven cirkelt nu een roofvogel, ongenaakbaar in de avondschemer. Soeverein en niet te raken…