Lyme Regis, een avondwandeling lang het strand
Door: Cees Sleven
Blijf op de hoogte en volg Cees
15 Oktober 2019 | Verenigd Koninkrijk, Lyme Regis
Lyme Regis, een avondwandeling langs het strand
Dinsdag, 15 oktober 2019.
Vandaag goeddeels doorgebracht met schrijven. Thuis gebleven in ons vakantiehuis. Niet vanwege het weer, dat ziet er eindelijk beter uit, al zit de wind nog steeds in de verkeerde hoek. Nee, een zieke kleindochter en haar solidaire zus hielden mij hier gezelschap, zodat vader en moeder er even zonder kinderen op uit konden trekken. De solidariteit van de oudste werd beloond met een strandwandeling bij zonsondergang. En die wandeling vat ik alsvolgt samen met het beeld voor ogen van mijn kleindochter, ineengedoken zittend, in haar veel te grote jas, aan de waterlijn.
Voor Ilse
Lyme Regis, onder aan de heuvel geplakt aan zee,
ik wil bij je zijn in het schemerlicht.
Laat de zon met okergele strepen nog getuigen
van aanwezigheid, ver weg achter de horizon.
Je warme kleuren van overdag, geschilderd in pastellen,
verbleken met de tijd, als het eeuwig tij dat gaat,
bij het vallen van de kille avond,
als de eerste lichtjes worden aangestoken.
Het is het tussenuur, niet langer dag,
en de nacht laat nog op zich wachten.
Het schemerland zal weldra komen
en je zachtjes wiegen bij het ruisen van de zee.
Kom maar zitten kind, en hoor het fluisteren
tussen de keien op het strand
laat je omarmen door de branding,
golven die zich naast je te rusten zullen leggen.
Het wordt stil nu, de wind die is gaan liggen.
Mensen zijn verdwenen, het zijn alleen nog wij.
De zee, het strand en de verhalen van verlangen
om te mogen dromen als een kind...
Dinsdag, 15 oktober 2019.
Vandaag goeddeels doorgebracht met schrijven. Thuis gebleven in ons vakantiehuis. Niet vanwege het weer, dat ziet er eindelijk beter uit, al zit de wind nog steeds in de verkeerde hoek. Nee, een zieke kleindochter en haar solidaire zus hielden mij hier gezelschap, zodat vader en moeder er even zonder kinderen op uit konden trekken. De solidariteit van de oudste werd beloond met een strandwandeling bij zonsondergang. En die wandeling vat ik alsvolgt samen met het beeld voor ogen van mijn kleindochter, ineengedoken zittend, in haar veel te grote jas, aan de waterlijn.
Voor Ilse
Lyme Regis, onder aan de heuvel geplakt aan zee,
ik wil bij je zijn in het schemerlicht.
Laat de zon met okergele strepen nog getuigen
van aanwezigheid, ver weg achter de horizon.
Je warme kleuren van overdag, geschilderd in pastellen,
verbleken met de tijd, als het eeuwig tij dat gaat,
bij het vallen van de kille avond,
als de eerste lichtjes worden aangestoken.
Het is het tussenuur, niet langer dag,
en de nacht laat nog op zich wachten.
Het schemerland zal weldra komen
en je zachtjes wiegen bij het ruisen van de zee.
Kom maar zitten kind, en hoor het fluisteren
tussen de keien op het strand
laat je omarmen door de branding,
golven die zich naast je te rusten zullen leggen.
Het wordt stil nu, de wind die is gaan liggen.
Mensen zijn verdwenen, het zijn alleen nog wij.
De zee, het strand en de verhalen van verlangen
om te mogen dromen als een kind...
-
18 Oktober 2019 - 00:07
Job Cieraad:
Het interessante aan jouw verhalen is dat je blijft verrassen Cees! Van je creativiteit ben ik al heel lang overtuigd, maar dat er ook nog een briljant dichter in je schuil gaat, is voor mij nieuw! -
18 Oktober 2019 - 06:10
Paul Lans:
CHAPEAU!!! Hier heb ik geen andere woorden voor, die zouden alleen maar verbleken bij dit verbale 'geweld'. -
18 Oktober 2019 - 12:11
Greet:
In een woord FANTASTISCH!!!
-
19 Oktober 2019 - 16:23
Els:
Waaaauw, wat mooi, wat teder. prachtig!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
