Exeter Cathedral

Lyme Regis
Exeter Cathedral, maandag 14 oktober 2019.

Wij ontmoeten Allan, onze stadsgids, bij het standbeeld van Richard Hooker, een van de eerste bisschoppen van Exeter. Vanaf dit punt hebben wij een fraai perspectief over de open ruimte rond de kathedraal, de Cathedral Close. Alleen jammer dat het pijpenstelen zal regenen op onze anderhalf uur durende stadswandeling door middeleeuws Exeter. Allan, als vrijwilliger herkenbaar aan zijn rode kledij, is goed voorbereid: regenpak met capuchon en waterdichte schoenen, en een boek met keurig geplastificeerde plaatjes. Wij zijn de enige belangstellenden voor de tour en aan Allan's gezicht te zien had hij eerder gehoopt dat er niemand op zou komen dagen, zodat hij linea recta naar de koffie kon vertrekken. Het duurt even voordat dingen zich gezet hebben, zoals het vertalen en belangstelling en aandacht binnen ons gezelschap. Maar Allan is een professional en voelt deze zaken goed aan. Hij neemt ons mee terug in de geschiedenis van deze oude bisschopsstad, groot en belangrijk geworden door de handel in textiel. Langs middeleeuwse panden, romeinse bruggen en straatjes, het eerste verplaatsbare huis en, ook een record, het smalste steegje ter wereld, nog geen 65 centimeter. De kleinkinderen ondergaan het allemaal gelaten, hebben honger en moeie voeten en vragen constant hoeveel minuten nog tot het einde van de 90 die Allan in het vooruitzicht heeft gesteld. De rondwandeling eindigt in het havenkwartier op de natte keitjes voor het 17e-eeuwse Quay House, waar we afscheid nemen van onze gids. 'Goed gedaan Allan, je hebt je koffie méér dan verdiend, die krijg je van ons!'
Na de lunch scheiden onze wegen: ik kies voor de kathedraal van Saint Peter waar ik snel kan aansluiten bij een rondleiding door dit fascinerende godshuis. De les bouwkunde door de deskundige gids neem ik gretig in mij op, zeker ook omdat de voorbeelden alom aanwezig en te bewonderen zijn. Green Men, heidense bouwkundige ornamenten, versieren de dakconstructie die rust op machtige, marmeren steunpilaren, alles in perfecte symmetrie. Ooit was het kerkgebouw in tweeën gedeeld door een overdwarse muur die het religieuze gedeelte scheidde van de grote ontmoetingsruimte zonder stoelen, alleen maar met zitbanken langs de wanden. Dit was het domein van de 'dog whipper', een beambte van de kerk die als taak had om honden en schreeuwende kinderen tijdens de dienst uit het kerkgebouw te verwijderen (te slaan). De werking van de 15e-eeuwse astronomische klok wordt mij uitgelegd en de gids wijst mij de graftombe van Sint Bonifatius. Te Dokkum vermoord en in Fulda, Duitsland begraven. Begraven op twee plaatsen, dat kan alleen een heilige voor elkaar krijgen. Voor ik de kathedraal verlaat, sta ik oog in oog met de vlag die Robert Falcon Scott in 1912 meenam naar de Zuidpool, op die dramatisch verlopen expeditie die eindigde in een grote desillusie toen bleek dat er bij aankomst al een vlag geplant stond, namelijk die van Scott's Noorse concurent Roald Amundsen.
Eenmaal weer buiten kijken vanaf de westgevel 50 beelden op mij neer: Engelen, koningen en heiligen. De engelen op de onderste rij hebben de beeldenstorm niet overleeft, getuige de verminkte gezichten op manshoogte. Ik stap de regen in en voeg mij bij mijn reisgenoten die mij -bepakt en gezakt van het winkelen- weer met beide benen in het heden plaatsen...