Stil genieten - Reisverslag uit Bad Kreuznach, Duitsland van Cees Sleven - WaarBenJij.nu Stil genieten - Reisverslag uit Bad Kreuznach, Duitsland van Cees Sleven - WaarBenJij.nu

Stil genieten

Door: Cees Sleven

Blijf op de hoogte en volg Cees

06 April 2019 | Duitsland, Bad Kreuznach

De ochtend is licht en vol beloften. Ik besluit een verkwikkende ochtendwandeling te maken langs de rivier. Als startpunt kies ik de plek waar twee interesses samenkomen, treinen en bergen. Bij de overweg, met de Rotenfels als achtergrond voel ik dat het een ware fotosafari zal worden. Alle ingrediënten zijn aanwezig: Een ouderwetse overweg met spoorbomen, seinpalen, een stootblok en een prachtige bocht waar ik de trein kan zien aankomen. De bomen zakken al ver van tevoren naar beneden, nu nog de vraag, van welke kant komt de trein? Op het moment dat de trein enigzins schuinhangend in de bocht aan komt zetten, "verkanting" genaamd voor degene die ooit een modelbaan hadden, geeft de Rotenfels haar geheimen prijs en trekt de lucht helemaal blauw open. De steile rotsen tonen zich aan mij in al hun naakte schoonheid en voegen aan hun voeten steeds nieuwe foto-elementen toe. Ik voel dat ik met mijn knieën in het natte gras gedwongen word om knoestige bomen, oplichtende bloesem en nieuw groen op de juiste plek in de compositie te kunnen plaatsen. De machtige Rotenfels kijkt op mij neer, ik bewaar gepaste afstand met de rivier als scheidslijn. Alleen de vogels met hun uitdagend gekwetter vormen het publiek bij deze scène. Een intens geluksgevoel overvalt mij ondanks dat mijn schoenen natter en natter worden. Wat zou het? Hier te mogen en kunnen lopen is een voorrecht, geluk kun je niet afdwingen. Hier past alleen maar dankbaarheid.
Later op de ochtend neem ik opnieuw bus 201 naar Bad Kreuznach, een stad mooi gelegen aan beide zijden van de rivier de Nahe. Het oude centrum ligt op de linker oever en is met een oude brug met karakteristieke brughuizen verbonden met de Nieuwstad, het oudste gedeelte van de stad. Een beetje verwarrend is het wel, gevoelsmatig kies ik dus maar voor de Altstadt met zijn nauwe, schilderachtige straatjes en mooie middeleeuwse huizen. Deze belofte uit de reisgids wordt niet helemaal waargemaakt want ik tref er grote leegstand aan. Gesloten luiken, geblindeerde winkels en een leeg plein. Geen terrassen die de ruimte enige levendigheid zouden kunnen verschaffen. Zelfs de katholieke St. Nicolaus kerk is gesloten, echt een uitzondering in Duitsland. Op een kleine pleintje, met uitzicht op de toren, strijk ik neer op een terasje voor een Milchkaffee, heerlijk in het zonnetje. Ik tref het: de Nicolaus slaat twaalf en beiert daarna zijn klanken over de hele stad. Verenigt alles, links en rechts, jong en oud, oud en nieuw. Dank je Nicolaus, een oude stad moet men eigenlijk koesteren, want zij bewaart het verleden, de dingen die geweest zijn. Men moet haar niet verwaarlozen, maar wiegen als een kind, voordat ook wij over een paar jaar zelf oude mensen zijn...
's Middags voel ik dat mijn tripje ten einde loopt. Nog eenmaal rij ik de hoogvlakte van de Hunsrück op om van de eindeloze verten te kunnen genieten. Ik rij temidden van een blauw, groen en aardenkleurig, geometrisch mozaïk van land en lucht en word langzaam maar zeker zelf deel van het landschap. Mijn auto is mijn koninkrijk omdat ik daar heers over mezelf. Het is een plek zonder ruis, die bepaalt in welk ritme deze dagen door het prille voorjaar worden gedragen. De weg voor mij ligt er als een lint van leegte en daar, op de grens waar het bos begint, ligt het verstilde dorpje Sponheim. De straatjes zijn smal en bochtig en leiden naar een bijzonder bouwwerk, een romaanse kerk van een voormalig benedictijner klooster uit de 12e eeuw. Het grondplan is een Grieks kruis met ronde afsluitingen van de zijbeuken. Ik laat mij imponeren door de afmetingen en het interieur dat mooi van eenvoud is. Ondanks de grote ruimten voelen de kleuren warm aan. Hildegard was hier, onder de hoede van haar lerares en vertrouwenspersoon voor het leven, Jutta von Sponheim. Buiten de kerkmuren spelen kinderen in het pas aangelegde Hildegard labyrinth en werkt een tuinman de Hildegard kruidentuin bij. Een Syrische familie maakt zich op voor een groepsfoto, waarbij de fotograaf zich bedient van een ladder om iedereen in het juiste perpectief te krijgen. Er wordt veel gelachten en geroepen voordat ook de kinderen uit het labyrinth zich ook bij de groep hebben aangesloten. Deze mensen tonen gelukkig, konden blijven hopen door een onverwachte en duur bevochten menselijke veerkracht. En het vermogen om zich, ook in zware tijden, druk te maken over morele keuzes. En Hildegard? Het zal haar in een bijzonder visioen allemaal nog wel uitgelegd worden...
De avond is gevallen over over de Ebernburg waar de lichtjes inmiddels zijn ontstoken. Gehuld in duisternis waakt de Rotenfels over het uitgestorven stadje. Ver weg, in de oude nieuwstad en misschien ook wel in de nieuwe
Altstadt gonst de avond: Café's, restaurants, verwarmde terrassen. Mensen op weg naar andere mensen. Met lichte weemoed neem ik afscheid van dit bijzonder stukje Duitsland. Ik heb geprobeerd iets te schrijven dat anders morgen weer vergeten zal zijn. Want maar al te makkelijk kun je verdwaald raken in je herinneringen. Herinneringen zijn namelijk geen vaststaande feiten, ze zijn plooibaar en onbetrouwbaar.
Rest mij nog jullie allemaal hartelijk te bedanken voor jullie positieve reacties en dan dit bericht de nacht in te sturen. Want de nacht staart niet en stelt geen vragen...

  • 07 April 2019 - 04:58

    Paul Lans:

    Cees, ik weet het, ik val in herhaling. Maar ook dit is weer ‘n pareltje. Reuze inspirerend om straks zelf weer te gaan schrijven. Ik ben overigens wél benieuwd naar je foto’s.
    Bedankt voor weer een prachtige, virtuele reis, waarbij het telkens voelt alsof wij, als lezer lijfelijk aanwezig zijn.

    Groetjes,
    Paul

  • 07 April 2019 - 05:10

    Liny Van Wijk:

    Inmiddels heb ik al een paar dagen van je reis kunnen meegenieten. Prachtig beschreven, complimenten daarvoor.
    Groeten, Liny

  • 07 April 2019 - 08:34

    Greet:

    Dankjewel voor weer een prachtig verhaal.
    Veilige reis terug .Het was weer subliem.
    Groetjes van ons

  • 07 April 2019 - 11:59

    Petra Lans:

    Wat een prachtig verslag en wat was het een mooie reis.
    Jammer genoeg gaan we nu op de terug reis! Thuis gekomen stap ik stilletjes
    uit je Opel , en kijk ik uit naar onze volgende reis! Waar het ook heen gaat ik
    reis gezellig weer mee! Cees geniet lekker na.
    Liefs

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Duitsland, Bad Kreuznach

Cees

"Wij, de virtuele vrienden in een cyberworld, anonieme geesten, dansend achter het scherm, zitten gevangen in een èchte wereld... in een èchte ziel... Kon jij jezelf maar digitaliseren, en van elke microseconde genieten. Kom, en dans op het ritme van de wereldomvattende bestanden, die zich openen binnenin je hardware en onder je toetsen kruipen, smachtend naar de liefkozing van je vingers. En dan, trek verder... eeuwig van de ene server naar de andere, gevangen in een cyberworld..." - Cees Sleven ceessleven@gmail.com http://cees.geldersnetwerk.nl

Actief sinds 19 Sept. 2010
Verslag gelezen: 977
Totaal aantal bezoekers 166436

Voorgaande reizen:

29 Oktober 2024 - 02 November 2024

Tussen Moezel en Saar

18 Oktober 2024 - 25 Oktober 2024

Berichten uit Maasmechelen

21 Mei 2024 - 25 Mei 2024

Op de grote stille heide

08 Juni 2023 - 11 Juni 2023

Sauerland, rust als handelsmerk

01 November 2022 - 04 November 2022

Naar het Hageland

22 Oktober 2022 - 29 Oktober 2022

Tussen Rijn en Moezel

05 Mei 2022 - 08 Mei 2022

Deutsche Weinstraße, Rheinland-Pfalz

29 Oktober 2021 - 02 November 2021

Van Sauerland tot Taunus, cultureel zwerven door d

05 Augustus 2021 - 07 Augustus 2021

De grenzen opgezocht

26 Oktober 2019 - 31 Oktober 2019

Naar het noorden van Duitsland

12 Oktober 2019 - 19 Oktober 2019

Lyme Regis, Dorset/England

03 April 2019 - 07 April 2019

Hunsrück, land tussen Rijn en Moezel

13 December 2018 - 16 December 2018

Ontmoeting met de rattenvanger?

14 Mei 2018 - 19 Mei 2018

Dachau, in het spoor van de landschapsschilders...

30 Oktober 2017 - 04 November 2017

Naar Ivor Gurney's Gloucestershire

25 September 2017 - 01 Oktober 2017

Naar Hildesheim en Quedlinburg

10 April 2017 - 14 April 2017

Cultureel zwerven in het oosten van Duitsland

20 Juni 2016 - 24 Juni 2016

Zwerven door de Vulkaaneifel en langs de Moezel

14 Oktober 2014 - 17 Oktober 2014

Langs de weg van Voeren naar Tervuren...

20 Mei 2014 - 24 Mei 2014

Naar de schatkamer van Duitsland

11 Maart 2014 - 14 Maart 2014

Dresden - crisis, oorlog, wederopbouw

28 Oktober 2013 - 02 November 2013

"Oh fair enough are sky and plain"

25 Maart 2013 - 29 Maart 2013

In de voetsporen van Louis Barthas, tonnenmaker

30 Oktober 2012 - 03 November 2012

De stille droom van de natuur

27 Maart 2012 - 30 Maart 2012

Worpswede, kunstenaarsdorp in het Duivelsveen

01 November 2011 - 04 November 2011

De Eifel, bezoek aan het oude vulkaanland

04 Oktober 2010 - 07 Oktober 2010

"Naar de Velden van weleer"

Landen bezocht: