Stil genieten
Door: Cees Sleven
Blijf op de hoogte en volg Cees
06 April 2019 | Duitsland, Bad Kreuznach
Later op de ochtend neem ik opnieuw bus 201 naar Bad Kreuznach, een stad mooi gelegen aan beide zijden van de rivier de Nahe. Het oude centrum ligt op de linker oever en is met een oude brug met karakteristieke brughuizen verbonden met de Nieuwstad, het oudste gedeelte van de stad. Een beetje verwarrend is het wel, gevoelsmatig kies ik dus maar voor de Altstadt met zijn nauwe, schilderachtige straatjes en mooie middeleeuwse huizen. Deze belofte uit de reisgids wordt niet helemaal waargemaakt want ik tref er grote leegstand aan. Gesloten luiken, geblindeerde winkels en een leeg plein. Geen terrassen die de ruimte enige levendigheid zouden kunnen verschaffen. Zelfs de katholieke St. Nicolaus kerk is gesloten, echt een uitzondering in Duitsland. Op een kleine pleintje, met uitzicht op de toren, strijk ik neer op een terasje voor een Milchkaffee, heerlijk in het zonnetje. Ik tref het: de Nicolaus slaat twaalf en beiert daarna zijn klanken over de hele stad. Verenigt alles, links en rechts, jong en oud, oud en nieuw. Dank je Nicolaus, een oude stad moet men eigenlijk koesteren, want zij bewaart het verleden, de dingen die geweest zijn. Men moet haar niet verwaarlozen, maar wiegen als een kind, voordat ook wij over een paar jaar zelf oude mensen zijn...
's Middags voel ik dat mijn tripje ten einde loopt. Nog eenmaal rij ik de hoogvlakte van de Hunsrück op om van de eindeloze verten te kunnen genieten. Ik rij temidden van een blauw, groen en aardenkleurig, geometrisch mozaïk van land en lucht en word langzaam maar zeker zelf deel van het landschap. Mijn auto is mijn koninkrijk omdat ik daar heers over mezelf. Het is een plek zonder ruis, die bepaalt in welk ritme deze dagen door het prille voorjaar worden gedragen. De weg voor mij ligt er als een lint van leegte en daar, op de grens waar het bos begint, ligt het verstilde dorpje Sponheim. De straatjes zijn smal en bochtig en leiden naar een bijzonder bouwwerk, een romaanse kerk van een voormalig benedictijner klooster uit de 12e eeuw. Het grondplan is een Grieks kruis met ronde afsluitingen van de zijbeuken. Ik laat mij imponeren door de afmetingen en het interieur dat mooi van eenvoud is. Ondanks de grote ruimten voelen de kleuren warm aan. Hildegard was hier, onder de hoede van haar lerares en vertrouwenspersoon voor het leven, Jutta von Sponheim. Buiten de kerkmuren spelen kinderen in het pas aangelegde Hildegard labyrinth en werkt een tuinman de Hildegard kruidentuin bij. Een Syrische familie maakt zich op voor een groepsfoto, waarbij de fotograaf zich bedient van een ladder om iedereen in het juiste perpectief te krijgen. Er wordt veel gelachten en geroepen voordat ook de kinderen uit het labyrinth zich ook bij de groep hebben aangesloten. Deze mensen tonen gelukkig, konden blijven hopen door een onverwachte en duur bevochten menselijke veerkracht. En het vermogen om zich, ook in zware tijden, druk te maken over morele keuzes. En Hildegard? Het zal haar in een bijzonder visioen allemaal nog wel uitgelegd worden...
De avond is gevallen over over de Ebernburg waar de lichtjes inmiddels zijn ontstoken. Gehuld in duisternis waakt de Rotenfels over het uitgestorven stadje. Ver weg, in de oude nieuwstad en misschien ook wel in de nieuwe
Altstadt gonst de avond: Café's, restaurants, verwarmde terrassen. Mensen op weg naar andere mensen. Met lichte weemoed neem ik afscheid van dit bijzonder stukje Duitsland. Ik heb geprobeerd iets te schrijven dat anders morgen weer vergeten zal zijn. Want maar al te makkelijk kun je verdwaald raken in je herinneringen. Herinneringen zijn namelijk geen vaststaande feiten, ze zijn plooibaar en onbetrouwbaar.
Rest mij nog jullie allemaal hartelijk te bedanken voor jullie positieve reacties en dan dit bericht de nacht in te sturen. Want de nacht staart niet en stelt geen vragen...
-
07 April 2019 - 04:58
Paul Lans:
Cees, ik weet het, ik val in herhaling. Maar ook dit is weer ‘n pareltje. Reuze inspirerend om straks zelf weer te gaan schrijven. Ik ben overigens wél benieuwd naar je foto’s.
Bedankt voor weer een prachtige, virtuele reis, waarbij het telkens voelt alsof wij, als lezer lijfelijk aanwezig zijn.
Groetjes,
Paul -
07 April 2019 - 05:10
Liny Van Wijk:
Inmiddels heb ik al een paar dagen van je reis kunnen meegenieten. Prachtig beschreven, complimenten daarvoor.
Groeten, Liny
-
07 April 2019 - 08:34
Greet:
Dankjewel voor weer een prachtig verhaal.
Veilige reis terug .Het was weer subliem.
Groetjes van ons
-
07 April 2019 - 11:59
Petra Lans:
Wat een prachtig verslag en wat was het een mooie reis.
Jammer genoeg gaan we nu op de terug reis! Thuis gekomen stap ik stilletjes
uit je Opel , en kijk ik uit naar onze volgende reis! Waar het ook heen gaat ik
reis gezellig weer mee! Cees geniet lekker na.
Liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley