Terug naar school

Terug naar school

Vandaag trek ik door de Duitse middelgebergten zoals ik die vroeger op school geleerd heb: Harz, Taunus, Sauerland... En zal ik weer afscheid moeten nemen van dit prachtige herfstland waar natuur en cultuur zoo innig hand in hand gaan. Een definitief afscheid ook van de zomer die juist vandaag nog even aan het langste eind trekt met temperaturen van boven de 20 graden. Ze strijkt nog eenmaal uitdagend haar gouden licht langs de kleurende hellingen en verwarmt aangenaam de vollopende terrassen. Vanaf morgen zal het anders zijn. Kille regen uit het westen die gevangen wordt in het wuivend spinrag en zwarte vogels die cirkelen boven de kale velden. Moddersporen op de wegen laten weten dat het werk gedaan is, "Dank Heer voor al dat wij dit jaar mochten oogsten!" Ik zie het uitgestald op het altaar van de St. Blasiuskerk in Hannover Muenden, de manden en kisten met de gewassen en de vruchten van het land. Ik maak een korte stop in dit vakwerkstadje, waar de riviertjes Werra en Fulda samenstromen en als Weser verder gaat. Twee worden samen één, al gauw niet meer van elkaar te onderscheiden. Vanachter mijn Milchkaffee sla ik de overwegend oudere echtparen op het terras gade en realiseer mij ineens dat sommige, misschien wel de meeste ouderen, er over een jaar of 10 niet meer zullen zijn, of hooguit alleen verder zullen moeten. Nieuwe grijze koppies, maar wel 10 jaar jonger zullen dan het terras bevolken en zal de cyclus zich herhalen. Dat ik zelf... Het klokkenspel van het raadhuis slaat 12 uur haalt mij uit mijn gedachten wanneer een bonte stoet patiënten en hulpnarren onder leiding van de 17-eeuwse chirurgijn Dokter Eisenbart aan de gevel tevoorschijn komt. Blijkbaar een geliefde inwoner van dit stadje, met zijn 17-eeuwse dokterspost...
In Brilon, aan het noordelijk uiteinde van het Rothaargebergte, de ruggegraat van het Sauerland, maak ik nog een tussenstop op weg naar mijn eindbestemming van vandaag, Bad Berleburg in het Hoogsauerland. De rit ernaar toe was prachtig, maar inspannend door het vele klimmen en dalen en het constante bochtenwerk. Ik koester mij in het zonnetje bij de Petrusbron, het fototoestel blijft nu vaker en vaker in de tas. Ik voel dat mijn zwerftocht ten einde loopt en wil nog even volop genieten van deze laatste zomerdag.
Achter in de middag kom ik aan op mijn laatste logeeradres, Hotel Fliegendes Klassenzimmer in Bad Berleburg, genoemd naar de bekende Duitse jeugdfilm van regisseur Werner Jacobs uit 1973. Alles in dit hotel staat in het teken van het "vliegende klaslokaal" en de vakken die daar onderricht werden. Mijn kamer draagt als titel "Natuurkunde" en ik slaap vannacht onder een wandgroot portret van Albert Einstein zelf, met uitzicht op de spreuk: "Seit die Mathematiker über die Relativitätstheorie hergefallen sind, verstehe ich sie selbst nicht mehr!" Douchen morgenochtend gaat onder de bekende formule E=mc2...
Dan wordt het tijd om zelf te relativeren: Dat dit een heerlijk weekje was, maar toch maar één van de 52. Dat de mooiste herfstkleuren uiteindelijk ook verdwijnen en dat ik toch het liefst met de voeten onder mijn eigen tafel zit!
Ik dank jullie voor het lezen van mijn reisverslagen en de inspirerende reacties daarop. Ze gaven mij ogen en oren en het plezier steeds weer de dagen voor jullie samen te vatten. Voor nou... en nog eens zullen we maar zeggen!