Weer terug naar huis...

Ik kan de Eifel niet loslaten op de dag van mijn vertrek naar huis. Ik blijf nog wat aan het noordwestelijk voorland hangen, daar waar de heuvels wijken en een bredere horizon zichtbaar wordt. Dorpen als Elsig, Frauenberg en Frauwüllesheim liggen, door hoge bomen beschermd tegen de wind, in de open ruimte. De lucht is knisperend, veel modder op de wegen, want het is oogsttijd, het gewas gaat van het land. Aardappelen, maïs, kolen en bieten worden door machine of mensenhand binnengehaald, diepe tractorsporen in de losse bovenlaag zijn er de stille getuigen van.

De rit er naartoe is van een onbeschrijfelijke schoonheid: Bij Liers neem ik afscheid van de Ahr en klim langzaam in het dal van de Liersbach omhoog. Ik ben terug in mijn herfstkalender. Misschien zijn dit wel de mooiste kilometers van mijn ontdekkingstocht… Aan het eind van de vallei klim ik steil omhoog en is mij nog eenmaal een blik gegund op dit bergland, in al zijn pracht en praal, als cumulatief hoogtepunt van wat de natuur vermag. Het vervolg van de tocht naar Bad Münstereifel is als de kers op de taart. Eeuwig zingende bossen met bladeren die, vallend van tak naar tak, zich bewegen als muzieknoten op een notenbalk, tegen een klankbord van hoog oprijzende, altijd groene naaldbomen.

In het dorpje Elsig sta ik voor een gesloten Heilig Kreuzkirche, maar na aangebeld te hebben bij de pastorie, gaat een vriendelijke mevrouw mij voor met de sleutel en ik betreed de oorspronkelijk 11e-eeuwse basilica, nu bewaard gebleven als laatgotisch kerkje met kleurrijk decoratieve, middeleeuwse muurschilderingen en gewelfversieringen. Prachtig is ook het geschilderde drieluik met voorstellingen uit het lijdensverhaal. Weer een parel toegevoegd aan mijn ontdekkingen…

Hier in het vlakke land liggen de kunstschatten werkelijk voor het oprapen. In Frauenberg vind ik in de parochiekerk St. George naast romaanse ook gotische elementen en ook weer de laatgotische gewelf- en muurversieringen. Ik maak een foto van een aandoenlijke aanbidding van het Jezuskind. Deze door der tijd flets geworden muurschildering zal dit jaar mijn kerstwens sieren… Ook hier een prachtig geschilderd vleugelaltaar en een romaans houten Crucifix uit 1160, die nog zijn originele kleuren draagt. Het hangt of staat hier allemaal zo maar, in dit door het katholieke geloof doordrenkte land. Een schildersjongen, aan het werk in de kerk, waardeert mijn belangstelling. Alle hoop voor de jeugd is dus nog niet verloren… Buiten, tegen de kerkmuur, hangt de jeugd en speelt met hun mobieltje. Andere interesses…

Langzaam begint de lucht te betrekken uit het zuidoosten. Mijn laatste reisdoel is de kerk van Frauwüllesheim, een juweel van puur gotische architectuur, en hoewel het gebouw uit 1300 gesloten blijft, geniet ik van de elegante vormen en de perfecte balans tussen muurvlakken en de hoge vensters die als filigraanwerk oplichten in de laatste zonnestralen. Hier stel ik mijn navi in op ‘naar huis’ en verlaat ik definitief de Eifel, het blauw volgend naar het noorden…
O ja, bij Zülpich toch nog even afgeslagen en langs de psychiatrische kliniek Mariaborn gereden, want met de speurzin van de afgelopen dagen wil ik zeker weten de tronende Moedergods in de voormalige kloosterkerk niet gemist te hebben. De sokkel waarop dit indringende 12e-eeuwse beeld zou moeten staan is inderdaad leeg. De ‘Hovener Madonna’ is naar Keulen. Naar een tentoonstelling over Middeleeuwse beeldende kunst. Net als ik, die de afgelopen dagen zo genoten heb van al het moois dat de Eifelstreek te bieden heeft, hebben ook heiligen recht op hun uitje…

* Met dank aan iedereen die mijn reisverslagen met interesse gelezen heeft!
** Foto’s, panorama’s en 3D-beelden binnenkort op mijn website: http://cees.geldersnetwerk.nl